Metoda McKenziego

Metoda McKenzie została wymyślona przez Nowozelandzkiego terapeutę Robina McKenzie. Największe zastosowanie znajduje w leczeniu zachowawczym zespołów bólowych kręgosłupa.

W swoim założeniu metoda kieruje się mechanistycznym podejściem do problemów dolegliwości kręgosłupa, a co za tym idzie proponuje ten sam tok myślenia (mechaniczny) w programowaniu leczenia. Istotą metody McKenziego jest to, że oferuje ona wielu pacjentom możliwość samodzielnego radzenia sobie z bólem. Techniki terapeutyczne są istotną częścią leczenia w niektórych przypadkach, jednakże najważniejszym aspektem procesu leczenia jest maksymalizacja efektu autoterapii pacjenta.

Metoda Robina McKenzie zakłada, że za powstawania zespołów bólowych kręgosłupa natury mechanicznej w głównej mierze odpowiada ruch trwałego tyłoprzemieszczenia jądra miażdżystego (poza zakres fizjologiczny). Kluczem do zrozumienia efektu terapeutycznego metody jest jednak dokładna znajomość biomechaniki kręgosłupa, a ściślej rzecz biorąc, mechaniki samego krążka międzykręgowego – dysku.

Istota i oryginalność badania w metodzie McKenziego polega na szczegółowym i wnikliwym badaniu postawy ciała chorego w pozycjach statycznych, przeprowadzeniu testu powtarzalnych ruchów, w czasie których rejestrowane są zmiany związane z dolegliwościami bólowymi wraz z tzw. „fenomenem centralizacji bólu” oraz na precyzyjnych zaleceniach dotyczących kinezyterapii w pozycjach i kierunkach powodujących zmniejszenie, zniesienie lub centralizację objawów. Liczne badania naukowe wykazały dużą efektywność metody w leczeniu dolegliwości kręgosłupa, a szczególnie tych powodowanych bezpośrednio przez chorobę krążka międzykręgowego (dyskopatię).